فرزندان زهرا

روزهای رفته زندگی را ورق میزنم
چه خاطراتی که زنده نمیشوند
چه روزها که دلم میخواست تا ابد تمام نشود
چه روزها که هر ثانیه اش یک سال گذشت
چه فکرها که ارامم کرد
چه فکرها که روحم را ذره ذره فرسود
چه لبخندهایی که بی اختیار برلبانم نقش بست
چه اشکهایی که بی اراده از چشانم سرازیر شد
چه آدمها که دلم را گرم کردند وچه آدمها که دلم را شکستند
چه چیزها که فکرش را هم نمیکردم وشد
چه آدمها که شناختم و چه آدمها که فهمیدم هیچگاه نمیشناختمشان
وچه……..
وسهم من از این همه , یادش بخیر میشود
کاش ارمغان روزهایی که گذشت
آرامشی باشد از جنس خدا
آرامشی که هیچگاه تمام نشود…..

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد ؟!

نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت …

ولی بسیار مشتاقم …

که از خاک گلویم سوتکی سازد …

گلوم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش …

که او پی در پی دم گرم خودش را بر گلویم سخت بفشارد ….

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد …

بدین سان بشکند دائم سکوت مرگبارم !!

ز دودیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چــه كنم كه هست اینها گـل باغ آشــــنایی

همهشـب نهاده ام سر ، چوسگان برآستانت

كــهرقــیـب در نــیـایـد بــه بــهـانـه گدایی

مــــژه‌ها و چــشـم یارم به نظر چــــنان نـماید

كـه مـــیان سنبلــستان چـرد آهــوی ختــایی

در گـلستان چـشـمم زچـه رو همیشه باز است

به امــیـد آنـكـه شـایـد تو به چشم من درآیی

سر برگ گــل ندارم ،به چه رو روم به گلشن

كه شــنیده‌ام ز گلــــها هـــمه بوی بی‌وفـایی

به كدام مذهب است این؟به كدام ملت‌است این؟

كه كـشنـد عاشقی را كه تو عاشقم چرایی

به طـواف كــعبه رفـتم به حرم رهـم ندادند

كه بـرون درچه كردی كه درون خانه آیی؟

به قـمـارخــانه رفتم، هــمه پاكــــباز دیدم

چـو به صـومعه رسـیدم هـمـه زاهـد ریـایی

درمیخانه زدم مــــن، که نـــدا ز در درآمد

که در ا  درا عراقی که تو هم از ان مایی

دودیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چــه كنم كه هست اینها گـل باغ آشــــنایی

همهشـب نهاده ام سر ، چوسگان برآستانت

كــهرقــیـب در نــیـایـد بــه بــهـانـه گدایی

مــــژه‌ها و چــشـم یارم به نظر چــــنان نـماید

كـه مـــیان سنبلــستان چـرد آهــوی ختــایی

در گـلستان چـشـمم زچـه رو همیشه باز است

به امــیـد آنـكـه شـایـد تو به چشم من درآیی

سر برگ گــل ندارم ،به چه رو روم به گلشن

كه شــنیده‌ام ز گلــــها هـــمه بوی بی‌وفـایی

به كدام مذهب است این؟به كدام ملت‌است این؟

كه كـشنـد عاشقی را كه تو عاشقم چرایی

به طـواف كــعبه رفـتم به حرم رهـم ندادند

كه بـرون درچه كردی كه درون خانه آیی؟

به قـمـارخــانه رفتم، هــمه پاكــــباز دیدم

چـو به صـومعه رسـیدم هـمـه زاهـد ریـایی

درمیخانه زدم مــــن، که نـــدا ز در درآمد

که در ا  درا عراقی که تو هم از ان مایی

دودیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چــه كنم كه هست اینها گـل باغ آشــــنایی

همهشـب نهاده ام سر ، چوسگان برآستانت

كــهرقــیـب در نــیـایـد بــه بــهـانـه گدایی

مــــژه‌ها و چــشـم یارم به نظر چــــنان نـماید

كـه مـــیان سنبلــستان چـرد آهــوی ختــایی

در گـلستان چـشـمم زچـه رو همیشه باز است

به امــیـد آنـكـه شـایـد تو به چشم من درآیی

سر برگ گــل ندارم ،به چه رو روم به گلشن

كه شــنیده‌ام ز گلــــها هـــمه بوی بی‌وفـایی

به كدام مذهب است این؟به كدام ملت‌است این؟

كه كـشنـد عاشقی را كه تو عاشقم چرایی

به طـواف كــعبه رفـتم به حرم رهـم ندادند

كه بـرون درچه كردی كه درون خانه آیی؟

به قـمـارخــانه رفتم، هــمه پاكــــباز دیدم

چـو به صـومعه رسـیدم هـمـه زاهـد ریـایی

درمیخانه زدم مــــن، که نـــدا ز در درآمد

که در ا  درا عراقی که تو هم از ان مایی

تو تاکسی نشسته بودم رادیو داشت قران پحش  میکرد که صورتش دل ادم رو میبرد … چند قدم جلوتر مسافری سوار شد و

با لحنی اص پرسید کسی مرده…؟راننده یه لبند معنی دار زد و گفت اره…….دل منو تو …..

کاش رویا هامان روزی حقیقت می شدند تنگنای سینه ها دشت محبت می شدند سادگی مهر و صفا قانون

انسان بودن است کاش قانون هایمان یک دم رعایت می شدند اشک های هم دلی از روی مکر و است و فریب

کاش روزی چشمهایمان با صداقت می شدند گاهی از غم میشود ویران دلم کاشکی دلها همه مردانه قسمت می

شدند